എളുപ്പമാകില്ല

എളുപ്പമാകില്ലിനി  
ഉറക്കം നടിക്കുവാന്‍

ഉണര്‍ത്തുവാന്‍ വരും
ഓര്‍മ്മയായി അന്‍സാരി 
നിറഞ്ഞ കണ്ണുമായ്
 നിതാന്ത ഭീതിയായ്

പലസ്തീനില്‍ നിന്നു
കരച്ചിലായി വരും 
വെളുത്ത ബോംബിനാല്‍*  
മരിച്ച കുഞ്ഞുങ്ങള്‍  
കൊടി നിറങ്ങളില്‍ 
പൊതിഞ്ഞ ചാവിന്‍റെ   
സ്മരണയായെന്‍റെ 
ദുരിത ഭൂ വരും 
വറുതി പൂക്കുന്ന 
വിളനിലങ്ങളായ് 
തിര നിലയ്ക്കാത്ത 
കദനമാഴിയായ്
വരുമൊരായിരം 
നിനവുകള്‍ സ്ഥിരം 
പുതിയ നേരിന്‍റെ 
പ്രവചനങ്ങളായ് 
വഴി മറന്ന 
പഥികനെപ്പോലെ 
മുഖം ചുവപ്പിച്ചു 
പുലരിയെത്തുന്നു 

ഇനിയൊരിക്കലും 
എളുപ്പമാകില്ല  
ഉറക്കം നടിക്കുവാന്‍.


* വൈറ്റ് ഫോസ്ഫറസ് എന്ന മാരക രാസായുധം 

          *In My Room

This is my Room.

This is where I behold 

death in all its detail:

when spiders dangling from the cobwebs

suck life out of tiny moths

The faded wings

lying in dust

 mementoes of their last strife.

This is where I hear

silence breaking in to pieces:

when rain falls 

at midnight.

An orchestra in the beginning

And then an avalanche

Engulfing me 

Through the open window.

This is where I discover

the meaning of loneliness:

when from a sleep of unending nightmares

I wake up,panting

find no one to hold hands with

but darkness.

This is where I realise

that the child is no more:

that he is long dead

stabbed and strangled

and dragged in to the dark

The child within.

This is where

from a thousand paper bits

red in colour and spread on the floor

I read, like a revelation

so small a word

yet so enchanting

'love'.

This is from where all my journeys begin

and to where I return everytime .

To these graffited walls and open window

these orphaned letters in books scattered

the heat the cold

of my Room.

* A tribute to my hostel room where I spent the most part of the last three years.